Aleksander Albrecht na co dzień prowadzi badania w Katedrze Technologii Chemicznej Nieorganicznej i Inżynierii Środowiska, nad którymi nadzór mentorski sprawuje dr hab. inż. Dariusz Moszyński, prof. ZUT.
Jego projekt pt. „Badanie pasywacji azotków żelaza w skali atomowej”, który został opracowany wraz z grupą Atom Probe Tomography z Max-Planck-Institut für Eisenforschung w Düsseldorfie (Niemcy), został bardzo wysoko oceniony przez recenzentów oraz zespół oceniający. Opiekę nad doktorantem ZUT w Instytucie Maxa Plancka będą sprawowali wybitni naukowcy, m. in.: Prof. Dierk Raabe, laureat nagrody Leibniza oraz Dr Baptiste Gault.
Badanie pasywacji azotków żelaza w skali atomowej. O co w tym chodzi?
Proszę sobie wyobrazić batonik musli czy granola oblany czekoladą – można je lubić lub nie, ale podczas przechowywania i spożywania dość ważne jest jak głęboko czekolada wnika wewnątrz batonika, czy odpowiednio go pokrywa, czy płatki nie rozmiękły się podczas oblewania, a już chyba najważniejsze jest to, czy owoców i bakalii jest wystarczająco dużo i czy są równo rozmieszczone w całym batoniku – opowiada Aleksander Albrecht.
W zaproponowanym projekcie doktorant ZUT-u, zbada dość specyficzne „batoniki muslli”. Batoniki w postaci igiełek o rozmiarach stanowiących niewielki ułamek (ok. 1/1000) grubości ludzkiego włosa, z bardzo drobnych „płatków” i „bakalii” będących pojedynczymi atomami żelaza i azotu, oblane „czekoladą” w postaci tlenku żelaza, która ma na celu ochronienie „płatków”.
Stosując metodę tomografii sondy atomowej (APT), dostępną w Max-Planck-Institut für Eisenforschung w Düsseldorfie, będę w stanie określić jak ułożone
w przestrzeni są poszczególne atomy żelaza, azotu i tlenu w pojedynczym, pokrytym warstwą tlenków, nanometrycznym krysztale azotku żelaza, a dzięki temu zrobić kolejny krok w rozwoju nanotechnologii – tłumaczy Aleksander Albrecht.
Bekker NAWA jest jednym z flagowych programów Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej. W czasie pobytu, który trwa zazwyczaj od 3 do 24 miesięcy, stypendyści mogą wspólnie z zagranicznymi uczonymi realizować projekty naukowe lub staże podoktorskie - tym samym rozwijając międzynarodową współpracę.
Wśród uczelni, w których stypendyści programu będą prowadzili badania naukowe, znalazły się m.in.: Uniwersytet Oksfordzki, Uniwersytet Columbia, Uniwersytet Stanforda, Uniwersytet Tokijski, Uniwersytet Humboldtów w Berlinie, Uniwersytet Nowojorski czy Instytut Maxa Plancka.
